Δευτέρα 14 Ιουνίου 2010

Μια βόλτα στο υποσυνείδητο....

Ήρθε λοιπόν και η σειρά μου να αφηγηθώ ενα όνειρο που είδα πρίν λίγες μέρες! Άργησα, το ξέρω, αλλά ποτέ δεν είναι αργά! Καμμιά φορά χρειάζεται να το επεξεργαστείς λίγο, να βρείς την ερμηνεία του και μετά να το μοιραστείς! Δεν σας έχει τύχει?

Είμαστε λοιπόν όλοι μαζί (Η κλασσική παρέα του Blog!) και πίνουμε μπύρες στην Όλγας.
Πάντα ως παρέα κάναμε κάθε είδους κουβέντα και παντα το μόνο που μας "έκοβε" ήταν ο χρόνος ο οποίος και πάλι κάποια στιγμή έκανε αδιάκριτα την εμφάνιση του.. Χαιρετηθήκαμε αφήνοντας την κουβέντα στη μέση, οχι οτι ήταν κάτι σημαντικό βέβαια!

Ο Κώστας μου λέει οτι έχει όρεξη για περπάτημα. Κάτι ήθελε να μου πεί και δεν το είχα καταλάβει.. Ήμουν κουρασμένος οπότε τον πήρα μέχρι το σπίτι μου με το αυτοκίνητο και θα γυρνούσε με τα πόδια..

Φτάσαμε και τελικά ανεβήκαμε λίγο πιο πάνω σε ενα ήρεμο μέρος "Έτσι για βόλτα!".

Εδώ περιπλέκεται η υπόθεση! Θυμάμαι δυο εκδοχές του ονείρου.

Στην πρώτη μείναμε μέσα στο αυτοκίνητο και ακούσαμε δυο-τρία τραγουδια και φύγαμε.

Στη δεύτερη όμως κατεβήκαμε και θαυμάζαμε τον ουρανό. Είχε πολύ ωραία νύχτα και παρ'οτι βρισκόμασταν μέσα στην πόλη έβλεπες αρκετούς αστερισμούς! Άναψα ενα τσιγάρο και εκεί ξεκίνησαν ολα. Χωρίς να το καταλάβουμε ξεκινήσαμε μια απο τις πιο σοβαρές συζητήσεις που έχουμε κάνει ποτέ, ίσως δεν είναι σωστός ο όρος συζήτηση, θα μπορούσα να το πω και ψυχανάλυση. Ανοίξαμε και οι δυο τα πιο σκονισμένα κουτιά του μυαλού μας και περιέγραφε ο ένας στον άλλο το περιεχόμενό τους.. Το εχω πεί και στο παρελθόν,δεν υπάρχουν καλύτεροι "γιατροί" απο τους φίλους. Εξ'αλλου ποιός σε γνωρίζει καλύτερα? Κανεις!

Κάπως πιο χαλαροί λοιπόν, μετά απο αρκετή ώρα αναλύσεων και σκέψης είπαμε να φύγουμε.. Αυτή τη φορά μας διέκοψαν κάτι κόκκορες που είχαν ενοχληθεί μάλλον απο τον "θόρυβο" που κάναμε γι'αυτούς! 'Η απλώς επειδή κόντευε να ξημερώσει! Πραγματικά όμως νιώθαμε οτι είχε φύγει ενα βάρος απο μέσα μας. Χαιρετηθήκαμε ξανά και πήγαμε για ύπνο.

Το πιο περίεργο στήν ολη υπόθεση είναι οτι το πρωϊ πραγματικά ένιωθα αυτή την αίσθηση της ανακούφισης. Το ίδιο και ο Κώστας, που επίσης ήξερε τα πιο πολλά θέματα πρίν του τα πω..

Μήπως μερικά όνειρα είναι πιο ζωντανά απο οτι πρέπει να είναι? Ποιός καθορίζει το πόσο ζωντανό είναι ενα όνειρο?

Ίσως μερικές καλές στιγμές που ζούμε οσο είμαστε έξ-υπνοι μένουν ως όνειρα στο υποσυνήδειτό μας..

3 σχόλια:

  1. Δύσκολο πράγμα η παρθενιά αλλά μετά το ποπ δεν έχει στοπ. Ελπίζω να πάρεις και συ φόρα για να αρχίζει να ζωντανεύει και το blog.

    Όσο για το όνειρο με εξέπληξε ευχάριστα, εξάλλου είναι πολλά τα κοινά βιώματα και λογικό είναι να μεταφέρονται στο υποσυνείδητο (ελπίζω να το γράφω σωστά μην πυροβολείτε).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Όντως 'ΕΥΔΙΑΜΩΝ' κάποια όνειρα είναι τόσο ζωντανα που μας κάνουν να αναρρωτιόμαστε, μήπως τελικά τα βράδυα που κοιμόμαστε ζούμε μία 'δεύτερη ζωή'?
    Πολύ όμορφο όνειρο και πολύ περίεργο από την άποψη ότι ήταν ένα όνειρο με δύο σενάρια.Προσωπικά δεν μου έχει συμβεί ποτέ...πολύ όμορφο...
    ΠωΠωωωωω ο DragonEye ξεκίνησε τις επιστημονικές εξηγήσεις :p

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Χεχε!! Όντως ξεκίνησαν οι επιστημονικές αναλύσεις και ελπίζω να μην εμβαθύνει πολυ!!!

    Όσο για το όνειρο και τα δυο σενάρια, τυχαίνει αρκετές φορές! Αυτό που κάνει τη διαφορά είναι οι σκέψεις το πρωί. Εκείνες δίνουν την τελευταία πινελιά στο όνειρο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή