Ήρθε η σειρά μου να μοιραστώ και γω ένα ταξίδι μου στον ονειρόκοσμο
Ανακαταμένες εικόνες περνούν από μπροστά μου, όπως όταν ο πρωταγωνιστής της ταινίας ετοιμάζεται να αφήσει την τελευταία του πνοή. Εμένα όμως με τυλίγουν οι εικόνες, με τυλίγουν σε μια δίνη, νιώθω να με σηκώνει και ξαφνικά αλλάζουν όλα. Οι εικόνες σπάνε όπως τα θραύσματα ενός σπασμένου παρμπρίζ, πέφτω. Μαζί μου πέφτουν και τα γυάλινα θραύσματα, βλέπω ακόμα πάνω τους τις εικόνες της ζωής μου, φίλους, αγαπημένες, στιγμές, επιθυμίες, θέλω, όλα τώρα έχουν γίνει μια βροχή που πέφτει μαζί μου.
Σκοτάδι, αυτή η πτώση δείχνει να μην έχει τελειωμό. Η βροχή δυναμώνει, νιώθω ένα χέρι να με σφίγγει καθώς πέφτω, νιώθω τα μεγάλα του δάχτυλα να μου σφίγγουν την καρδιά, το μόνο που προβάλλει αντίσταση είναι η καρδιά μου, προσπαθεί κτυπώντας πιο δυνατά να ξεφύγει. Στροβιλίζομαι σε αυτή την πτώση, μέχρι που νιώθω πως το χέρι με αφήνει, δεν με αφήνει όμως. Μου δίνει περισσότερη ορμή, τώρα είμαι μέσα στην βροχή και τα θραυσματά έχουν γίνει μεγαλύτερα. Με χαρακώνουν, ματώνω, το αίμα μου γεμίζει τα μάτια, όλα θολώνουν από την πτώση και το αίμα, όλα γίνονται κόκκινα, κόκκινα και θολά.
Ευτυχώς πριν την πρόσκρουση με πρόλαβε ό ήχος κλήσης του κινητού μου, με έσωσε πάλι η σιδερένια μπάλα μου...
Χμμμμ....επαναλλαμβάνομαι και το ξέρω, αλλά δεν θα μπορούσα να μην εγκωμιάσω για ακόμα μία φορά τον τρόπο που γράφεις...είναι λίγο βαρύς βέβαια αλλά είναι πολύ 'εσύ'... :). Καταφέρνεις πάντα να μου δημιουργείς τόσες εικόνες μέσα στο μυαλό μου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο για το όνειρο πιστεύω πως έχει πολλά πράγματα να σου πει αν το σκεφτείς καλά. Από το γιατί το είδες, μέχρι τι σημαίνουν όλα αυτά για σένα.
Πάντως, διακρίνω κατι κοινό με το δικό μου όνειρο, αναμνήσεις,εικόνες, φίλοι, τι συμβαίνει;