Αυτοσχέδιες πτήσεις

Είναι ψιλοαργά, εχω διάβασμα και νυστάζω... Ευκαιρία λοιπόν να γράψω κι εγω ένα όνειρό μου το οποίο περιμένει απο μέσα καλοκαιριού!

Ανήκει σε μια από τις πιο όμορφες κατηγορίες ονείρων.Η αρχή και το τέλος του είναι απότομα και αυθαίρετα αλλά ακόμη κι αυτό εξυπηρετεί έναν σκοπό: Δεν έχει σημασία τίποτα απο τα δύο, σημασια έχει το περιεχόμενο.

Κάπως,λοιπόν,βρέθηκα να πετάω πανω απο γνωστά και αγαπημένα μέρη.Δεν πετούσα με κάποιο απο τα γνωστά μέσα, αλλά καθόμουν σε κάτι σαν δίσκο και φυσικά δεν λειτουργούσε σαν μαγικό χαλί! Είχε και κάτι σαν έλικα αιωρόπτερου...

Στην αρχή του ονείρου τα πράγματα ήταν ήρεμα।Σε κάποια φάση ξαφνικά ήταν και ο αδελφός μου μαζί,μετά ημουν ξανα μόνος... Μετά απο αρκετή ώρα πτήσης και αφού είχαμε φτάσει στο χωριό μου, θυμάμαι οτι άρχισαν τα πειράματα! Ήμουν πλέον πάλι μόνος και άρχιζα να ανακαλύπτω τρόπους για ακροβατικά!Πώς?Με ένα μπουκάλι νερού που είχα μαζί,το οποίο χρησιμοποιούσα ως βαρίδι και "έστριβα"! Άρχισα να κάνω σβούρες, απότομες βουτιές και ελιγμούς।Το είχα καταχαρεί γιατί το ένιωθα πραγματικά, ήταν απο τα ζωντανά όνειρα...

Κάποια στιγμή,όπως ήταν αναμενόμενο,έπεσα! Κατά τη διάρκεια του ονείρου δεν με είχε απασχολήσει ούτε στιγμή το πως θα προσγειωνόμουν, δεν με ένοιαζε γιατί απλά θα έβρισκα τον τρόπο! Χάρηκα γιατί δεν χτύπησα καθόλου αλλά ούτε και πτοήθηκα! Χωρίς να ξέρω αν θα κατάφερνα να απογειωθώ ξανα (γιατί ξεκίνησε πετώντας το όνειρο) πήγα στην άκρη ενός γκρεμού και απλά πήδηξα!

Το όνειρο συνεχίστηκε όπως πρίν και τελείωσε κάπου εκεί.Πέταγα και πάλι...

Απειλή

Άλλο ένα όνειρο που βρισκόταν σε αναμονή...
Ξύπνησα και λέω, αν δν το γράψω τώρα θα μπεί κι αυτό στη λίστα με τα άγραφτα όνειρα...
Περίμενε το καημένο να μοιραστεί μαζί σας τόσες μέρες, να το λοιπόν...

Έχω ξεχάσει λιγάκι από την αρχή του, θυμάμαι ότι είναι απόγευμα και έχω βγεί από το σπίτι και κάπου πηγαίνω, στο δρόμο μέσα σε ένα στενό ανάμεσα από μεγάλα κτίρια (πολύ New York) συναντώ έναν άντρα, άγνωστο. εκείνος με ρωτάει κάτι,σταματώ να τον βοηθήσω.
Ξαφνικά εκείνος με αρπάζει και με στριμώχνει σε έναν τοίχο, προσπαθεί να με φιλίσει, έγω τραβιέμαι, κατά βάθος θέλω αλλά δεν μου αρέσει ο τρόπος του και με φοβίζει το γεγονός ότι είναι άγνωστος. Τελικά κάτι πάει να γίνει με πιέζει με δύναμη στον τοίχο και με φιλάει, το σπρώχνω και τρέχω γρήγορα σπίτι μου.
Μπάινω στο σπίτι, είμαι μόνη μου, έχει βραδιάσει.
Ανεβαίνω στον πάνω όροφο και μπαίνω στο μπάνιο, χτυπάει η πόρτα, κατεβαίνω βιαστικά και χωρίς ναι κοιτάξω ποιός είναι, ανοίγω, είναι αυτός. Κλείνω την πόρτα. πηγαίνω στην κουζίνα, είναι έξω από το παράθυρο.Φεύγω. Ανεβαίνω στο μπάνιο ξανά και είναι έξω από το παράθυρο του μπάνιου, φεύγω και από έκει. Ξαφνικά χτυπάει πάλι η πόρτα, ανοίγω και έιναι αυτός, προσαθεί να μπεί μέσα και σπρώχνε την πόρτα. Βάζω πολλή δύναμη και καταφέρνω να το κλείσω απ'έξω. Είμαι πάρα μα πάρα πολύ τρομαγμένη. Κοιτάζω γύρω μου και βλέπω ότι στον καναπέ κάθεται ο Σ.
Και το όνερο τελειώνει εκεί.

Σκάλα Κυλυόμενη;;;

Λοιπόν...ας γράψει και κανείς εδώ πέρα.
Έπειτα από πολλά άγραφα όνειρα και ένα καλοκαίρι ενδιάμεσα, μιας και μπαίνουμε ξανά σε ρυθμούς χειμωνιάτικους...
Πέρασα μια εβδομάδα γεμάτη όνειρική δραστηριότητα και είπα μήπως γράψω κανένα, έτσι, μήπως ξεμουδιάσει και ένας άλλος και πάρουμε μπροστά!!!

Λοιπόν,
Είμαι σε ένα σπίτι πολύ παλιό, σαν αυτά σε κάτι τελέιωμένα θρίλερ, και προσπαθώ να ανέβω μία σκάλα. Η σκάλα είναι πολύ παλιά και ξύλινη, στρωμένη με μία πολύ φθαρμένη και πολύ βρώμικη βυσσινί μοκέτα και έχω την εντύπωση πως αν πατήσω πάνω της κάποια σκαλοπάτια θα τρίζουν. Κάτι μέσα μου με κάνει να διστάζω να πατήσω πάνω στη σκάλα και περιμένω λίγη ώρα στην άκρη της σκεπτόμενη τι να κάνω, τελικά το παίρνω απόφαση και πατάω στο πρώτο σκαλί.
Με το που πατάω πάνω στο πρώτο σκαλί, η σκάλα μεταβάλεται σε κυλυόμενη, είναι η ίδια σκάλα με πριν, παλιά και βρώμικη αλλά είναι κυλυόμενη.
Ξεκινάω να ανεβαίνω αλλά από πάνω ξεκινούν να κατεβαίνουν μικρά λούτρινα ποντικάκια ακουμπισμένα ένα στο κέντρο κάθε σκαλοπατιού. Προσπαθώ να ανέβω αλλά να μην τα πατήσω κιόλας και δεν μπορώ, ξαφνικά ξεκινούν να κατεβαίνουν και μεγάλα λούτρινα γουρουνάκια τα οποία είναι τοποθετημένα ανά 4-5 σκαλιά στο αριστερό τους μέρος.
Έπειτα από πολλή ώρα που προσπαθώ να ανέβω αλλά παλεύω στο ίδιο σημείο καταλαβαίνω ότι υπάρχει και άλλος τρόπος να ανέβω,από τη δεξιά πλευρά της σκάλας!!! Καθώς ανεβαίνω όμως, στέκομαι για λίγο, παίρνω αγκαλιά ένα γουρουνάκι, το καρατώ σφιχτά για λίγο, το αφήνω πάλι πίσω στα σκαλιά και συνεχίζω να ανεβαίνω. Και το όνειρο τελειώνει εκεί!!!