Λοιπόν...ας γράψει και κανείς εδώ πέρα.
Έπειτα από πολλά άγραφα όνειρα και ένα καλοκαίρι ενδιάμεσα, μιας και μπαίνουμε ξανά σε ρυθμούς χειμωνιάτικους...
Πέρασα μια εβδομάδα γεμάτη όνειρική δραστηριότητα και είπα μήπως γράψω κανένα, έτσι, μήπως ξεμουδιάσει και ένας άλλος και πάρουμε μπροστά!!!
Λοιπόν,
Είμαι σε ένα σπίτι πολύ παλιό, σαν αυτά σε κάτι τελέιωμένα θρίλερ, και προσπαθώ να ανέβω μία σκάλα. Η σκάλα είναι πολύ παλιά και ξύλινη, στρωμένη με μία πολύ φθαρμένη και πολύ βρώμικη βυσσινί μοκέτα και έχω την εντύπωση πως αν πατήσω πάνω της κάποια σκαλοπάτια θα τρίζουν. Κάτι μέσα μου με κάνει να διστάζω να πατήσω πάνω στη σκάλα και περιμένω λίγη ώρα στην άκρη της σκεπτόμενη τι να κάνω, τελικά το παίρνω απόφαση και πατάω στο πρώτο σκαλί.
Με το που πατάω πάνω στο πρώτο σκαλί, η σκάλα μεταβάλεται σε κυλυόμενη, είναι η ίδια σκάλα με πριν, παλιά και βρώμικη αλλά είναι κυλυόμενη.
Ξεκινάω να ανεβαίνω αλλά από πάνω ξεκινούν να κατεβαίνουν μικρά λούτρινα ποντικάκια ακουμπισμένα ένα στο κέντρο κάθε σκαλοπατιού. Προσπαθώ να ανέβω αλλά να μην τα πατήσω κιόλας και δεν μπορώ, ξαφνικά ξεκινούν να κατεβαίνουν και μεγάλα λούτρινα γουρουνάκια τα οποία είναι τοποθετημένα ανά 4-5 σκαλιά στο αριστερό τους μέρος.
Έπειτα από πολλή ώρα που προσπαθώ να ανέβω αλλά παλεύω στο ίδιο σημείο καταλαβαίνω ότι υπάρχει και άλλος τρόπος να ανέβω,από τη δεξιά πλευρά της σκάλας!!! Καθώς ανεβαίνω όμως, στέκομαι για λίγο, παίρνω αγκαλιά ένα γουρουνάκι, το καρατώ σφιχτά για λίγο, το αφήνω πάλι πίσω στα σκαλιά και συνεχίζω να ανεβαίνω. Και το όνειρο τελειώνει εκεί!!!
Καλο μας χειμωνα λοιπον σιγα σιγα! Αρχιζει ψανα το γραψιμο, ακριβως οπως το ειπες! Υπαρχουν πιστευω ονειρα και απο τους τρεις μας που περιμενουν στην ακρη του μυαλου μας να δημοσιευτουν!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολυ ωραιο το ονειρο σου και και πολυδιαστατο! Στην αρχη κολλησες λιγο με τη σκαλα, αλλα μετα "το πραγμα προχωρησε απο μονο του"-κυριολεκτικα!
Τωρα τα λουτρινα ποντικακια (και γουρουνακια) δεν νομιζω πως συμβολιζουν κατι κακο, αλλιως θα ηταν ζωντανα! Οπως το φανταζομαι, σημαινει οτι θες να παιξεις, να ξεφυγεις!
Το τελος ηταν λιγο αποτομο... κατι τετοιες στιγμες ειναι που πιστευω οτι τα ονειρα πρεπει να συνεχιζονται-και ευτυχως συμβαινει!
Πρώτη φορά ακούω τον συνδυασμό θρίλερ και λούτρινα κουκλάκια... αλλά όνειρα είναι αυτά.
ΑπάντησηΔιαγραφήAnyway, το κόλπο με την σκάλα που μετασχηματίζεται μου θυμίζει πολύ την σκηνή από το Inception που μαθαίνουν στην μικρή αρχιτέκτονα να δημιουργεί ημιτελείς κατασκευές μέσα στο όνειρο και συγκεκριμένα την σκάλα που συνεχίζει...
Τώρα για τα λούτρινα κουκλάκια, εμένα το πρώτο που μου ήρθε στο μυαλό είναι το βιντεοκλίπ των Pink Floyd με τα ιπτάμενα γουρούνια. Αυτό που δεν ξέρω πως σου ήρθε είναι το παλιό σπίτι.
Καταλήγω πως ίσως το όνειρο να κάνει με το πως αντιμετωπίζεις την ζωή σου. Δηλαδή πως είναι μια σκάλα (ανηφορική και δύσκολη αλλά ταυτόχρονα θες να πας "ψηλά") μέσα σε ένα παλιό σπίτι (εδώ ίσως εννοείς την κοινωνία που φαίνεται πολύ τρομακτική και παλιά για τα θέλω σου) ενώ τα εμπόδια που είναι λούτρινα μου δείχνουν πως θεωρείς τους φόβους σου "τρωτούς" και πολλές φορές τους "αγκαλιάζεις" για να τους αντιμετωπίσεις.
Περιμένω όταν ο δικός σου ονειρόκοσμος θα δώσει την συνέχεια από εκεί που το άφησε
Μήπως έχετε επιρεαστεί και οι δύο από το Inception???
ΑπάντησηΔιαγραφήDragoneye, ο παραλληλισμός τοθ σπιτιού με την κοινωνία θεωρώ πως ήταν ιδιαίτερα βάσιμος, και αυτλο που αισθάνομαι ότι τον επιβεβαιώνει είναι ότι το σπίτι δεν ήταν δικό μου (αν ήταν δικό μου θα μπορούσε να συμβόλιζε εμένα ή την οικογένειά μου).
Όσο για τα λούτρινα ζωάκια, μπορεί να μην ήταν τρομακτικά αλλά έτσι όπως βρισκόταν στη σκάλα ακίνητα και άψυχα με ταράξανε με κάποιον τρόπο!!!